sobota, 26 września 2015

"Jak przeżyć poród"- wstęp i rozdział I "Orgazm i parcie"

Wstęp

  Postanowiłam napisać ten poradnik rok po swoim pierwszym porodzie. Zbierałam się do tego już od jakiegoś czasu, nie wiedząc jak zacząć. Może spytacie dlaczego i po co? Skoro w internecie i wielu książkach temat ten jest wielokrotnie poruszany. Jednak wydaje mi się że mam do przekazania cenną wiedzę, którą nabyłam drogą własnego doświadczenia, oraz wielu histori opisanych w internecie na forach i blogach , które czytam namiętnie. Chcę tą wiedzę przekazać mojej siostrze, bratowej, kuzynkom, przyjaciółką, koleżankom i wszystkim kobietom przed którymi stoi trudne wyzwanie jakim jest wydanie na świat dziecka. Ciężko jest mówić o tak intymnych sprawach bez ogódek, dlatego słowo pisane nadaje się do tego idealnie. 
  W dzisiejszym świecie poród przeraża, w głowie mamy te wszystekie historie z filmów, wiadomości i książek, które opowiadają nam o ciężkich wielogodzinnych porodach, często kończących sie tragicznie. Gdy jesteśmy w ciąży również rodzina i znajomi potrafią "uraczyć" nas historiami rodem z horrorów, przekonałam się o tym na własnej skórze. Dodajmy jeszcze do tego współczesny kult ciała i nasze podejście do niego, że musi być idealne i pod kontrolą. No i suma sumarum wynikiem jest paniczny lęk przed porodem ,który może być w skutkach tragiczny, bo by wydać na świat dziecko i mieć same dobre wspomnienia, musimy mieć otwarty umysł, wiarę we własne ciało i dystans do niego. Nie możemy się bać naszej fizjologii, wydzielin naszego ciała, musimy odnaleźć w sobie pierwotną moc rodzenia, Wtedy nic nas nie powstrzyma, nie będziemy się przejmowały, tym czy podczas parcia zrobimy kupę, czy pęknie nam krocze, czy je natną, czy będziemy krwawić, Nic nie jest ważne, liczą się tylko skurcze, to żeby wytrzymać ból i by pomóc skurczą wypchnąć dziecko na świat. 
  Choć zawsze wiedziałam, że do rodzenia nadaję się swietnie, jestem silna, zdrowa, wysportowana, na szerokość bioder nie narzekam, to panika ogarnęła i mnie, nie dam rady pomyślałam. Na szczęście ciążowe hormony na nowo przywróciły mi wiarę w siebie. Jednak co z filigranowymi, drobnymi kobitkami? Moja drobna koleżanka, która przed zajściem w ciążę rozważała tylko cesarskie cięcie, zmieniła zdanie, pomyślała, że przeciez natura głupia nie jest, jakoś musi dać radę, Po porodzie stwierdziła, że skoro ona przeżyła, to nie ma co się bać. Jej bardzo pomogła świadomość zę będzie z nią wyszkolona doula, innym "wystarczy" mąż, chłopak, narzeczony, jeszcze inne świetnie poradzą sobie same w obecności personelu medycznego. Nie ważne z kim, gdzie i kiedy, ważne że my kobiety jesteśmy do tego stworzone, by w to uwierzyć w kolejnych rozdziałach przedstwię Wam kilka faktów, obserwacji rad, które mam nadzieję, pomogą Wam w przygotowaniach do porodu.
   I chcę zaznaczyć tu, że nie chodzi mi o gloryfukację porodów naturalnych, tym że ich przeżycie jest lepsze od tych zakończonych cesarskim cięciem. Bo nie ważne jak defakto przebiegnie nasz poród, ale to, ż kiedy się ten proces rozpocznie, będziemy pewne, że nasze ciało jest stworzone by go przeżyć . A to rozpoczęcie może być różne, może to być pierwszy skórcz, odejście wód, decyzja o podaniu oksytocyny, lub hasło "tniemy!!!". Finał będzie ten sam, wydamy na świat nowe życie, nasze dziecko.



Rozdział I

"Orgazm, czyli klucz do sukcesu"


  Zaczynamy niebanalnie. Pewnie spodziewałyście się opisu kolejnych faz porodu, itp, itd. O nie moje drogie, chcę nauczyć Was cudownego orgazmu i nie chodzi mi tu o mityczny orgazm podczas porodu. Chodzi mi o zwykły, orgazm, podczas stosunku. A raczej o to jak uczynić go niezwykłym, jak nauczyć naszą pochwę powiększać się, otwierać jak kwiat i jak trwać najdłużej w tym stanie. Super, pomyślicie, ale co to ma wspólnego z porodem? Otóż bardzo dużo, a dokładniej z jego drugą fazą, kiedy machina skurczów rusza pełną parą i już nic naszego ciała nie powstrzyma, a położna każe nam PRZEĆ.
  Tej fazie poświęca się na szkole rodzenia za mało czasu. I jest to zazwyczaj czysta teoria. No bo przecież nie można ćwiczyć parcia będąc w ciaży. Ale jest ćwiczenie, które możecie zacząć nawet nie będąc w ciąży. Jest nim sztuka rozluźnienia pochwy podczas orgazmu.
  Do rzeczy. Dużo mówi się o Cwiczeniu mięśni Kegla, o ich zaciskaniu i rozluźnianiu. Podczas porodu kluczowe jest to drugie, czyli ich rozluźnianie. Co to za sztuka pomyślicie. Tak na "sucho" faktycznie jest to łatwe. Jednak spróbujmy jak najdłużej osiągnąć stan rozluźnienia pochwy i okolic krocza podczas przeżywania orgazmu. Skupmy się na orgaźmie łechtaczkowym. Pozwólmy partnerowi, lub same zacznijmy pobudzać ten organ, po chwili zaczniemy odczuwać przypływ przyjemności, z każdą chwilą coraz bardziej i bardziej intensywny, mięsnie pochwy i wszystko na dole będzie parło na to żeby się z tej rozkoszy zacisnąć, ale nie my na to pozwolić nie możemy, musimy się skupić by wszystko było maksymalnie rozluźnione. Poczujemy, że nasza pochwa nabrzmiewa i się rozwiera. Okazuje się by kolokwialnie mówiąć "dojść" podczas tego stanu rozluźnienia, musimy się nieźle skupić i natrudzić, ale i nagroda będzie większa w postaci super orgazmu. Ekstra, ale nadal nie ma to nic wspólnego z porodem...A no ma. Bo co zrobić by taki orgazm się udał? Bardzo pomaga uziemienie się, czyli zaparcie stopami o podłoże, co jest trudne na leżąco, ale łatwiejsze w pozycji półsiedzącej z maksymalnie rozwartymi, podciągniętymi udami, lub w kuckach. Wszystko zaczyna się rozjaśniać, to coraz bardziej przypomina nam akt rodzenia. Pomaga też, sapanie, dyszenie jak piesek,niskie zwierzęce pomruki. Eureka, przecież to właśnie zalecają położne gdy na początku każą nam się powstrzymać od parcia, by pozwolić szyjce macicy na pełne rozwarcie. Co według mnie jest najtrudniejszą częścią porodu. Ale równie ważne jest też by ten trik stosować podczas samego parcia, Czyli wypierając dziecko, musimy maksymalnie rozluźniać i otwierać pochwę. Nie wykonalne? Pomoże nam w tym rozluźnianie mięśni twarzy, przymykanie powiek, zamiast krzyku mruczenie i stękanie dosłownie jak podczas seksu.
  Podczas drugiej fazy porodu, ciężko jest się komunikować z położną i osobą towarzyszącą, gdyż jesteśmy już zatracone w akcie narodzin, jakby oderwane od rzeczywistości, właśnie tak jak podczas orgazmu. Dlatego ważne jest zeby wcześniej przekazać słownie lub pisemnie swoje oczekiwania co do porodu położnej i osobie towarzyszącej, gdyż później najzwyczajniej w świecie nie będziecie w stanie tego zrobić. Spróbujcie prowadzić elokwentny djalog podczas orgazmu, ha ha ha, przecież jesteśmy wtedy tylko w stanie stękać i wołać "Boże!" Dlatego warto przygotować plan porodu. Np. uprzedzić położną, że chcemy chronic krocze. Że jeśli damy radę chcemy by pomogła nam przyjąc pozycję wetykalną. By jeśli dziecko ma dobre tętno i poród nie przedłuża się pozwoliła nam przeć delikatniej, lub pozwoliła wstrzymywac sie od parcia, kiedy czujemy że to właściwe, czyli pozwoliła na parcie spontaniczne. Uwierzcie mi, że jeśli parcie jest sterowane i silniejsze i częstsze niż wewnętrznie czujemy, to z ochrony krocza nici. Moja faza parcia trwała 15 min. Rachu ciachu (dosłownie) i po starchu. Położna kazała przeć mocno, kilka razy na każdym skórczu w pozycji półsiedzącej, czyli nie było szans by obyło się bez nacięcia. Ale nie taki djabeł straszny, w kolejnych rozdziałach opisze jak radzić sobie po nacięciu krocza i jak radzić sobie z bólem. Bo jednak coś jednak rózni poród od orgazmu, w jednym odczuwamy ekstremalną rozkosz w drugim ekstremalny czasem ból. Ale nie dajmy się zastraszyć!!! I zapamietajmy hasło  Iny Gaskin May "birth is sexual", czyli narodziny są częścią naszej seksualności, naszej fizjologii. Podobno książka wyżej wymienionej pani, "Poród Naturalny" jest świetna, śmiem to sądzić po obejrzeniu jej wywiadów. Na razie nie zdążyłam jej przeczytać, ale planuję. Na zachętę streszczę jedną z  wypowiedz Iny, która została w mojej pamięci. Skoro pewien narząd intymny mężczyzny potrafi się nagle powiększyć, to dlaczego nasze narządy mają być gorsze, one też są w stanie powiększyć się na tyle by wydać na świat dziecko. :) Zachęcam też do czytania jednego z moich ulubionych blogów www.mataja.pl. gdyż dziewczyny też postanowiły uświadomić nas w kwesti tego, że to my decydujemy o naszym porodzie, a nie procedury szpitalne.




podsumowująć:

1. Nie spinaj się: rozchyl usta, przymruż oczy jeśli masz ochotę, nie musisz dociskać podbródka do klatki piersiowej, możesz przeciwnie, odchylić go lekko i naturalnie, jakbyś chciała westchnąć, rozluźnij kark, wyobraź sobie że pochwa się otwiera - jak podczas orgazmu

2. Możesz krzyczeć, ale nie tak jak woła się pomocy, czy krzyczy z bólu, lepsze są niskie dzwięki, jakby okrzyki bojowe,pomruki, lub głośnie stęknięcia, - jak podczas orgazmu

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz